wydarzenia

Rozmowa wokół książki Matei Brunul (tłum. Radosława Janowska-Lascar, wyd. Almatea) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Wewnętrzny zero (tłum. Olga Bartosiewicz, wyd. Universitas) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Szklany ogród (tłum. Kazimierz Jurczak, wyd. Książkowe Klimaty, Noir sur Blanc) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Schyłek. Dziennik 2019-2022 (wyd. OsnoVa) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Wczoraj byłaś zła na zielono (wyd. Karakter) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Grzeczne dłonie (tłum. Dominik Małecki, wyd. Książkowe Klimaty) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Mowa chleba (wyd. Agora) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Woldemar (tłum. Radosława Janowska-Lascar, wyd. Amaltea) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Sierpień (wyd. Czarne) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Teo od 16 do 18 (tłum. Olga Bartosiewicz, wyd. Pauza) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Złota dziewczynka z Jassów (tłum. Kazimierz Jurczak, wyd. Noir sur Blanc) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Rozmowa wokół książki Bukareszt, wielka nadzieja (tłum. Radosława Janowska-Lascar, wyd. Amaltea) będzie tłumaczona na polski język migowy.

Spotkanie wokół Dzieł zebranych Maxa Blechera (wyd. PIW)– artysty, który dzięki intensywności tego, co stworzył w trakcie niespełna trzydziestoletniego życia zapisał się jako jeden z najwybitniejszych pisarzy rumuńskich XX w. i jeden z najważniejszych twórców literatury europejskiej swoich czasów. Połączenie surrealnej wyobraźni, wyrafinowanego, poetyckiego języka i okrutnej precyzji w opisie doświadczenia choroby i cielesności czynią jego pisarstwo unikalnym: oniryczność zaplata się tu z hiperrealizmem, który osiąga poziom osobliwej abstrakcji. Nie jest przypadkiem, że porównuje się go z największymi: z Franzem Kafką, z Brunonem Schulzem. Blecher ma obok nich swoje własne, szczególne miejsce w literackim panteonie.

Na tom składają się prozy: Zdarzenia w bliskiej nierzeczywistości, Zabliźnione serca, Rozświetlona jama, opowiadania i aforyzmy publikowane za życia i po śmierci autora oraz wiersze – pochodzące ze zbioru „Przezroczyste ciało” i rozproszone – całość dostajemy w przekładzie Joanny Kornaś-Warwas, co oznacza, że Zabliźnione serca dostajemy w nowym przekładzie na język polski. Dzieła uzupełniają przygotowane przez Dorisa Mironescu – biografa Blechera – kalendarium i obszerne posłowie, w którym – poza wnikliwą analizą poszczególnych utworów – czytamy: „Być może najważniejszą cechą świata przedstawionego w pisarstwie Blechera jest latencja: za przedmiotami kryją się nieoczekiwane obszary cienia, powietrze wibruje i tworzy z niczego duchy, czas się rozgałęzia, a przestrzeń staje się niejednoznaczna”. 

Max Blecher (1909-1938) - Jeden z najważniejszych pisarzy rumuńskich XX wieku, łączony z surrealizmem, awangardą i modernizmem, często porównywany do Tomasza Manna, Brunona Schulza czy Franza Kafki. Zmarł przedwcześnie z powodu gruźlicy kręgosłupa, a dziesięć ostatnich lat życia spędził przykuty do łóżka.  Pozostawił po sobie trzy powieści, tom poezji, dziennik oraz korespondencję, którą prowadził między innymi z André Bretonem, Martinem Heideggerem czy André Gidem.

Dlaczego Rumunia jest inna? Pyta w tytule swojej książki rumuński historyk Lucian Boia. Gdybyśmy chcieli w jakikolwiek sposób „zdefiniować” Rumunię, zapewne mielibyśmy z tym problem. To kraj pełen paradoksów, mitów i niedopowiedzianych zdań. To wielkie drzewo o rozległych korzeniach sięgających odległych kultur, języków i tradycji. Drzewo rosnące na pograniczu Wschodu, Zachodu i Południa. Podczas debaty Rumunia. Drzewo na skrzyżowaniu dróg, do której zaprosiliśmy Adriana Cioroianu, Radosławę Janowską-Lascar, Bogumiła Lufta, spróbujemy przyjrzeć się historii Rumuni, jej terytorium, której geografia historyczna jest bardzo złożona. Rumunia jest inna m.in. dlatego, że trudno określić jej początki. Jak pisze Lucian Boida „…kiedy i gdzie uformował się lud rumuński? Jak kształtował się język rumuński? Jak tworzyła się państwowość?”. Te pytania nurtują Rumunów od zawsze. Dyskusje nad mitem założycielskim tworzą własną mitologię początków.

Wydarzenie będzie tłumaczone na polski język migowy.

Debata: Jak nacjonalista z nacjonalistą dotyczy zjawiska nacjonalizmu w Polsce i w Rumunii.

Wyjaśnia źródła, podobieństwa, różnice historyczne i współczesne nacjonalizmów w Polsce i Rumunii. Zaprasza jednocześnie do refleksji, czy i ci, którzy tę ideologię odrzucają nie przyczyniają się do jej obecności i wpływu? Obojętnością? Zaniechaniem? Poczuciem, że „od nas nic nie zależy”?

Nacjonalizm sztucznie przypisuje danemu państwu/narodowi wyjątkowość. Zachłystuje się poczuciem dziejowej misji, szczególnej historii, wyobrażonej potęgi. Jest przyznając sobie szczególne przywileje groźny; bywa zbrodniczy i morderczy. Usprawiedliwia, skoro służy to potędze „narodu wybranego” bezprawie, przemoc, arbitralność bez granic w stanowieniu i interpretowaniu prawa i norm etycznych.

Ma tendencję do odczłowieczania tych, co nie wpisują się w sztuczny wzorzec „ubermenscha”. Dehumanizacja jest narzędziem wykluczania tych, co odstają od sztucznie wykreowanego wzorca.

Dwa państwa – Polska i Rumunia. Dwa graniczne między wschodem i zachodem Europy. Dwa, które z map znikały, by po różnym czasie i w różnych granicach - powracać. Oba europejsko prowincjonalne. Mimo łacińskiego rodowodu równie marginalnie, znaczącymi językami.

I Rumunia i Polska wracają na mapy w 1918 roku. Oba zmieniają w 1989 roku swój ustrój z totalitarnego na demokratyczny. Polska pokojowo, Rumunia rozlewając krew. Zostają przyjęte do Unii Europejskiej, która ceni solidarność międzyludzką i prawa człowieka. Polska 1 maja 2004 roku. Rumunia 1 stycznia 2007 roku. Od 29 marca 2004 r., Rumunia jest członkiem NATO. W strefie Schengen od 31 marca 2024 r.

W obu religia, choć różna – odgrywa znaczną rolę. W Rumunii – prawosławie, w Polsce katolicyzm. Przykazanie o miłości bliźniego mają wspólne.

Czy więc Polacy i Rumuni są nacjonalistami? Czy są nacjonalistami inaczej, czy tak samo? Jeśli tak samo – to w czym? A jeśli inaczej – to dlaczego? I czy na miejscu są uogólnienia – Rumuni, Polacy jako nacjonaliści? Może rozmowa nacjonalisty z nacjonalistą to zaledwie science fiction?

Co nas łączy? Rozbiory? Podobny Pakt Ribentrop-Mołotow, ale trwanie po dwóch stronach frontu II Wojny Światowej? Co nas Rumunów i Polaków – wobec nacjonalizmu – dzieli, a co mamy wspólne? Stosunek do Żydów, Romów, bieżeńców? Jak traktujemy ludzi w wojennym potrzasku? Różnie, czy podobnie podpieramy bieżącą politykę nacjonalnym interesem?

Historycznie nacjonalizm spotworniał zbrodniczym planem lebensraum. Miał skończyć się w bunkrze razem z Hitlerem. Trwa. Od Wietnamu przez Ukrainę po Grenlandię przypomina o Dżumie Alberta Camus i bakcylu dżumy co trwa.

Rozmowa jak nacjonalisty z nacjonalistą jest więc ważna. Nie tylko, by tropić ten bakcyl w polskiej i rumuńskiej ziemi, ale i by samych siebie zapytać, czy aby i my go nie rozsiewamy?

A jeśli nam nie grozi – to co takiego sprawia, że od nacjonalizmu możemy być wolni? Jakie warunki są/muszą być spełnione, by zjawisko to stało się zaledwie hasłem w encyklopedii przeszłości?

Wydarzenie będzie tłumaczone na polski język migowy.

Stop the Tempo przedstawia historię trójki młodych ludzi, którzy sfrustrowani powierzchownością współczesnego społeczeństwa, decydują się na radykalny protest, desperacko poszukują sensu w świecie zdominowanym przez konsumpcję. Poprzez ich działania, sztuka porusza temat alienacji i potrzeby autentyczności w nowoczesnym społeczeństwie.

tekst: Gianina Cărbunariu
tłumaczenie: Radosława Janowska-Lascar
reżyseria: Piotr Jankowski
obsada: Julia Ostaszewska, Jan Popis, Ewelina Stańczyk
opracowanie muzyczne: Marek Jankowski

Na czytanie performatywne Stop the tempo Gianiny Cărbunariu (tłum. Radosława Janowska-Lascar) w reż. Piotra Jankowskiego zapraszamy do Parku na Goyki.

Rozmowa wokół książki Abraxas (tłum. Kazimierz Jurczak, wyd. Noir sur Blanc) będzie tłumaczona na polski język migowy.

tekst: Elise Wilk
tłumaczenie: Joanna Kornaś-Warwas
reżyseria: Mira Mańka
obsada: Magdalena Bednarek. Kamil Kowalski
scenografia: Anna Rogóż
opracowanie muzyczne: Dawid Tas

Na czytanie performatywne Zniknięcia Elise Wilk (tłum. Joanna Kornaś-Warwas) w reż. Miry Mańki zapraszamy na Scenę Kameralną Teatru Wybrzeże (Bohaterów Monte Cassino 30, Sopot).

reż. Lucian Pintilie (1968), Rumunia, 106 min.

Rekonstrukcja w reżyserii Luciana Pintilie to jedno z najważniejszych dzieł rumuńskiej kinematografii, brutalnie rozliczające się z totalitarną rzeczywistością. Film opowiada o dwóch młodych mężczyznach, którzy po bójce zostają zmuszeni do odegrania swojego czynu przed kamerą w ramach „profilaktycznej” rekonstrukcji wydarzeń. Z pozoru prosta inscenizacja szybko zamienia się w przejmującą analizę mechanizmów władzy i manipulacji. Nowofalowy język i modernistyczna forma sprawiają, że Rekonstrukcja pozostaje dziełem wciąż aktualnym i poruszającym.

reż. Cristi Puiu (2005), Rumunia, 150 min.

Śmierć pana Lazarescu Cristiego Puiu to film, który zapoczątkował rumuńską nową falę i stał się jednym z jej najważniejszych dzieł. Opowiada o starszym mężczyźnie, który w nocy wzywa pogotowie i rozpoczyna dramatyczną wędrówkę po szpitalach, gdzie biurokracja i obojętność stopniowo skazują go na tragiczny los. Hipnotyzująca realistyczna narracja i surowa estetyka czynią z filmu przenikliwą krytykę systemu opieki zdrowotnej i wstrząsające studium samotności.

reż. Anca Damian (2011), Rumunia, Polska, 73 min.

Droga na drugą stronę w reżyserii Anki Damian to poruszająca animacja oparta na prawdziwej historii Claudiu Crulica, Rumuna niesłusznie oskarżonego o kradzież w Polsce. Film rekonstruuje jego dramatyczną walkę z systemem sądowniczym, która zakończyła się tragiczną śmiercią w więzieniu. Unikalna warstwa wizualna i sugestywna narracja czynią z tej koprodukcji polsko-rumuńskiej nie tylko wstrząsającą opowieść o bezsilności jednostki wobec biurokracji, ale i ważny głos w debacie o prawach człowieka.

reż. Radu (2018), Rumunia, Niemcy, Bułgaria, Francja, Czechy, 140 min.

Radu Jude w swoim prowokacyjnym filmie Nie obchodzi mnie, czy przejdziemy do historii jako barbarzyńcy mierzy się z niewygodną prawdą o rumuńskiej przeszłości. Bohaterka filmu, młoda reżyserka, przygotowuje rekonstrukcję historyczną dotyczącą zamordowania tysięcy Żydów, co prowadzi do ostrego zderzenia z narodowymi mitami i mechanizmami wyparcia.

Żywot mnicha nie należy do najlżejszych, szczególnie gdy żyje się na peryferiach chrześcijańskiego świata... Zmierzając do Rumunii z celem dostarczenia tam prasy drukarskiej, ścigany przez szpiegów sułtana, ekstremistów i konkurencję, nie ma wyboru – swoje tajne źródła wysyła daleko na północ, jak najdalej od zagrożenia. Czy mieszkańcy małej, położonej nad brzegiem Morza Bałtyckiego osady rybackiej będą w stanie rozszyfrować jakie sekrety skrywają zapiski Makariusza? Przekonajcie się sami podczas Gry Miejskiej „Niezwykłe źródła mnicha Makariusza”.